Recensie Eet gewoon. Tijdschrift voor voeding en diëtetiek

Boek: Eet gewoon. Een Eetstoornis. En nu?
Auteur: Leen Seminck, erkend diëtiste en ACT-therapeut
Recensente: Celine Vereeck, erkend diëtiste, gecertificeerd intuïtief eten counselor en mede-voorzitter commissie Intuïtief eten

Als diëtiste met specialisaties Intuïtief eten én eetstoornissen wil ik collega Leen Seminck voor haar boek enorm bedanken.
En na het lezen van de laatste pagina stuurde ik haar daarom volgend bericht: “Leen, ik word stil van je boek. Enerzijds omdat jouw verhaal het verhaal van vele is, wat het pijnlijk maakt.
Maar anderzijds omdat alles zo accuraat, scherp alsook mooi en ondersteunend verwoord is.”

Naast erkend diëtiste en ACT-therapeut is Leen helaas ook ervaringsdeskundige als het aankomt op door het leven gaan met een eetstoornis.

Ze hoopt met haar boek eetstoornissen begrijpbaar(der) te maken voor de lezers. En hierbij richt ze zich op personen met een eetstoornis, maar ook op hun sociale kringen.

Doorheen het boek worden er verschillende informatieve thema’s (soorten eetstoornissen, faalangst, soorten therapie, perfectionisme, compenseren,…) aangeraakt, samen met duidelijke tips en oefeningen om een eetstoornis in kaart te brengen, dierbaren te ondersteunen en zelf aan de slag te gaan.

Obstakels, hindernissen en fases worden verklaard waardoor de lezer een duidelijk kijk krijgt van wat worstelen, leven en herstellen met/van een eetstoornis eigenlijk allemaal inhoudt. Dit wordt met dagboekfragmenten van Leen’s eigen opname in een eetstoornis centrum en casussen uit de praktijk verduidelijkt en versterkt. De fragmenten zijn open en eerlijk waardoor de ‘theorie’ over het hebben van een eetstoornissen gevisualiseerd wordt. Zelfs als gespecialiseerd diëtiste zorgde deze fragmenten bij mij voor meer inzicht en kennis in het ziektebeeld, angsten en gedachtegang.

In het boek wordt er een hoofdstuk gewijd aan soorten therapie en behandelingsmogelijkheden waardoor de nood aan multidisciplinair werken gehighlight wordt. Daarnaast schrijft Leen hoe de dieetcultuur* die in onze maatschappij heerst en genormaliseerd is waardoor mogelijk eetgestoord gedrag niet herkend wordt of er over gekeken wordt. Dit is in mijn ogen een sterke en terechte boodschap voor de zorg, alsook voor de lezer die gemotiveerd wordt om passende hulp te zoeken.
*De dieetcultuur is een sociale norm die draait om het streven naar het ideale lichaam door middel van diëten, voedingsrestricties en bepaalde eetgewoonten. Het gaat gepaard met het idee dat dun zijn gelijk staat aan gezondheid en schoonheid.

De waaier aan kennis en informatie in dit boek geeft een hele goede schets van de complexiteit van een eetstoornis en het herstel ervan. Je krijgt een heel duidelijke kijk op waarom het zinnetjes “eet gewoon” niet het advies is dat er nodig is in een eetstoornisherstel.

Het gehele boek is een warme oproep om aan de slag te gaan, om ondersteund te worden en om niet te settelen voor een leven met een eetstoornis.
Waardoor het boek een aanrader is voor personen met een eetstoornis en hun omgeving, al haal je er als (gespecialiseerde) diëtiste ook zeker kennis en tips uit. Leen eindigt haar boek met: “Personen met een eetstoornis zijn personen met een eetstoornis. Geen eetstoornispatiënten. Ze zijn zoveel meer.
Wij weten dat. Nu zijzelf nog.” Een uitspraak die nauw bij mijn hart ligt omdat onze cliënten aan de overkant van de tafel of bureau inderdaad zo veel meer zijn dan hun aandoening, ziekte, uiterlijk, gewicht, (eet)gedrag en zo veel meer.

Steun mij en koop jouw exemplaar rechtstreeks hier bij mij aan.
Voor jou hetzelfde boek in jouw brievenbus, voor mij EEN WERELD VAN VERSCHIL.

Volg ons op Instagram & Facebook

Dagelijkse inspiratie, tips en recepten | Instagram & Facebook.

Door Tijdschrift voor Voeding en Diëtetiek, VBVD.